Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του Θαυματουργού
Ο άγιος Νικόλαος γεννήθηκε στα Πάταρα της Λυκίας της Μ. Ασίας, γύρω στο 250 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς.
Η αγία ζωή του, η απλότητά του και η σοβαρότητά του τον έκαναν γνωστό από μικρό. Γι’ αυτό ο Επίσκοπος τον χειροτονεί πρεσβύτερο, προφητεύοντας ότι «θα ’ναι παρηγοριά διά τους πονεμένους, θα ποιμάνῃ καλώς το ποίμνιό του, πεπλανημένους θα επιστρέψῃ προς νομάς ευσεβείας και σωτήρ θα αναφανῄ εις τους κινδυνεύοντας». Λίγο αργότερα χειροτονείται επίσκοπος Μυρέων.
Το 300 μ. Χ. ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός κηρύσσουν διωγμό κατά των Χριστιανών. Ο άγιος Νικόλαος απομακρύνεται από την επισκοπή του και φυλακίζεται με άλλους χριστιανούς για αρκετό χρόνο. Με την άνοδο όμως του αγίου Κω/νου στο θρόνο έπαυσαν οι διωγμοί και ὁ Άγιος ελεύθερος συνεχίζει το ποιμαντικό του έργο.
Το 325 μ. Χ. λαμβάνει μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια. Εκεί με άλλους 318 Θεοφόρους Πατέρες αγωνίζεται κατά της αιρέσεως του Αρείου. Κινούμενος από θείο ζήλο ραπίζει τον Άρειο μπροστά στον βασιλιά και στην Σύνοδο. Το 330 μ.Χ. «ασθενήσας μικρόν εκοιμήθη εν ειρήνη». Ονομάζεται και μυροβλύτης γιατί το ιερόν λείψανό του αναβλύζει μύρο, ώστε «δι’ αυτού εγίνοντο άπειρα θαύματα εις κάθε ασθένεια εκείνων, όπου μετά πίστεως αυτό εμεταχειρίζοντο». Κατά τους χρόνους 1081-1118 γίνεται η ανακομιδή του ιερού του λειψάνου από τα Μύρα της Λυκίας στο Μπάρι της Ιταλίας.
Ἡ μνήμη του εορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου και η ανακομιδή και μετάθεσης των αγίων λειψάνων του από τα Μύρα της Λυκίας εις το Μπάρι της Ιταλίας στις 9 ἤ 10 Μαΐου, ανάλογα με την ημερομηνία της κατά τόπους διελεύσεως των αγίων λειψάνων του από την περιοχή μας.
