Την ανάμνηση επιτελούμε της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου, του Μ. Δείπνου δηλαδή τη παράδοση σε εμάς υπό του Κυρίου, του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς το Πατέρα Του και της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα. Αυτό είναι το συναξάρι της ημέρας.
Το θείο δράμα οδεύει προς την ολοκλήρωσή του. Ο εκουσίως και αδίκως παθών για τη δική μας σωτηρία Κύριος, γνωρίζει ότι έφτασε το τέλος της επί γης παρουσίας Του. Η προδοσία του αγνώμονα μαθητή, η σύλληψη, οι εξευτελισμοί, το ψευτοδικαστήριο, η καταδίκη και ο σταυρικός θάνατος είναι θέμα ωρών.
Ως άνθρωπος αισθανόταν το δια της θυσίας Του βαρύ φορτίο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους και γι’ αυτό αγωνιούσε υπερβαλλόντως. Δεν τον ενδιέφερε το δικό Του μαρτύριο και ο θάνατος, αλλά η συνέχιση του σωτηριώδους έργου Του. Γι’ αυτό λοιπόν αφιέρωσε το βράδυ της προπαραμονής του επικείμενου Ιουδαικού Πάσχα και παραμονή της δικής Του σταυρικής θυσίαςστους αγαπημένους Του μαθητές.
Ήθελε να τους αφήσει τις τελευταίες παρακαταθήκες Του και πάνω απ’ όλα να τελέσει το Μυστικό Δείπνο, να παραδώσει την υπερφυά Θεία Ευχαριστία, η οποία θα τελείται στο διηνεκές, ως η αέναη πραγματική παρουσία Του στην Εκκλησία. Με τη νίψη των ποδών των Αποστόλων ήθελε να διδάξει έμπρακτα το πρωταρχικό χρέος της αλληλοδιακονίας των ανθρώπων.
Ύστερα ο Κύριος προέβη στη σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Αφού κοινώνησαν όλοι και έφαγαν, ο Κύριος μίλησε και απεύθυνε τη τελευταία αποχαιρετιστήρια ομιλία Του, στους μαθητές Του. Οι αλήθειες και οι ηθικές ιδέες της ομιλίας αυτής, την καθιστούν πραγματικά μοναδική. Κύριο χαρακτηριστικό της ομιλίας είναι η προτροπή για ενότητα και αγάπη μεταξύ των μαθητών και κατ’ επέκταση όλων των ανθρώπων.
Μετά ακολούθησε η περίφημη αρχιερατική προσευχή του Κυρίου. Προσεύχεται στον Ουράνιο Πατέρα για την ενότητα των μαθητών Του. Δεν εύχεται να τους άρει ο Θεός Πατέρας από το κόσμο, αλλά να τους διαφυλάξει από το πονηρό και τα έργα του. Αφού η νύχτα είχε προχωρήσει αρκετά ο Ιησούς πήρε τους μαθητές Του και πήγε στο Όρος των Ελαιών. Εκεί υπήρχε κήπος στον οποίο μπήκε με τους μαθητές Του για να προσευχηθεί. Να μείνει μόνος ΄΄ενώπιος ενωπίω΄΄ με τον Ουράνιο Πατέρα και να αντλήσει δύναμη για τη μεγάλη δοκιμασία που Τον περίμενε.
Κάποια στιγμή ακούστηκαν φωνές και θόρυβος πολύς. Έφτασαν οι στρατιώτες με οδηγό τον Ιούδα για να συλλάβουν τον Ιησού. Χαρακτηριστικό σύνθημα ο ασπασμός του Διδασκάλου από το προδότη. Πραγματοποιείται η σύλληψη και ο Κύριος δέσμιος οδηγείται σε ολονύκτιες ψεύτικες δίκες, για να καταδικαστεί και να σταυρωθεί.
Ο Θείος Διδάσκαλος παρουσιάζεται μπροστά στο παράνομο συνέδριο, εξετάζεται για τους μαθητές και τη διδασκαλία Του και αφού είπε την αλήθεια κρίνεται ως ένοχος θανάτου, επειδή τάχα βλαστήμησε. Από ‘κει και πέρα τον φτύνουν στο πρόσωπο, τον κτυπούν, τον εμπαίζουν με κάθε τρόπο κατά τη διάρκεια όλης της νύχτας, ως το πρωί. Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τη Μ.Πέμπτη, έχουν τεράστια σωτηριολογική σημασία για εμάς, Η εκούσια πορεία του Κυρίου προς το πάθος, φανερώνει την άμετρη θεία ευσπλαχνία και αγάπη για τον πεσόντα άνθρωπο.
Η ολοκληρωτική νίκη κατά της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο με τον σταυρικό θάνατο του αναμάρτητου Χριστού. Μόνο το τίμιο αίμα του Μεγάλου Αθώου μπορούσε να καθαρίσει κάθε ρύπο αμαρτίας σε όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών. Αυτή η μεγάλη θυσία μπορεί να έχει πρακτικά αποτελέσματα στην Εκκλησία, μέσω της Θείας Ευχαριστίας, την οποία παρέδωσε ο Κύριος τη σημερινή ημέρα στους μαθητές Του και μέσω στην Εκκλησία.
Η απολυτρωτική θυσία του Σταυρού συνεχίζεται στο διηνεκές στις Άγιες Τράπεζες των ναών, ως την κυριότερη αγιαστική πράξη της Εκκλησίας μας. Ο Κύριος είναι παρών στην Εκκλησία Του, μέσω του ιερού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Εμείς γινόμαστε, οργανικά -πραγματικά μέλη του μυστικού Του σώματος με τη κοινωνία του Αγίου Σώματός Του.
Έτσι συντελείται η σωτηρία μας.
