Για μια ακόμη φορά, με τη χάρη του Θεού, εισερχόμεθα στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Στην ιερότερη εορτολογική περίοδο του έτους. Για μια ακόμη φορά θα ακολουθήσουμε τα ίχνη του Νυμφίου της Εκκλησίας μας, ΧΡΙΣΤΟΥ και θα γίνουμε συνοδοιπόροι του Θείου Πάθους Του.
Καλούμαστε για άλλη μια φορά όπως:΄΄συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν ̇ δι’ αυτόν ταις του βίου ηδοναίς ̇ ίνα και συζήσωμεν αυτώ΄΄. Με αυτή την προϋπόθεση, θα γίνουμε πραγματικοί κοινωνοί της Αναστάσεώς Του. Μόνο έτσι θα νοιώσουμε πραγματικά τη χαρά της Θείας Εγέρσεως. Από τη σημερινή ημέρα ξεκινούν τα Άγια Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τύπος του Κυρίου είναι ο Πάγκαλος Ιωσήφ, που σήμερα επιτελούμε την ανάμνησή του.
Ο Ιωσήφ, ήταν ο μικρότερος γιος του Πατριάρχη Ιακώβ και ο πιο αγαπητός. Όμως φθονήθηκε από τα αδέλφια του και αρχικά τον έριξαν σε ένα βαθύ λάκκο και εξαπάτησαν το πατέρα τους, χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο, ότι δήθεν τον κατασπάραξε κάποιο θηρίο. Στη συνέχεια τον πούλησαν για 30 αργύρια σε εμπόρους, οι οποίοι τον ξαναπούλησαν στον αρχιμάγειρα του βασιλιά της Αιγύπτου, τον Πετεφρή.
Ο Ιωσήφ ύστερα από πολλές περιπέτειες και συκοφαντίες αποκαταστάθηκε και έγινε από το Φαραώ, γενικός άρχοντας, κάτι σαν πρωθυπουργός. Ο Ιωσήφ διαχειρίστηκε άριστα την εξουσία και φρόντισε στα δύσκολα χρόνια της πείνας, όλο το λαό. Αυτός λοιπόν, ο Ιωσήφ, αποτελεί προεικόνιση του Χριστού, διότι και Αυτός, ο Χριστός, αγαπητός γιος του Πατέρα, φθονήθηκε από τους ομοφύλους Του Ιουδαίους, πουλήθηκε από το μαθητή Του για 30 αργύρια και κλείσθηκε στο σκοτεινό λάκκο, τον τάφο.
Την ίδια ημέρα, μνημονεύουμε και την άκαρπο συκή, την οποία καταράστηκε ο Κύριος και ξεράθηκε αμέσως. Συμβολίζει τόσο τη Συναγωγή των Εβραίων, η οποία δεν είχε πνευματικούς καρπούς, όσο και κάθε άνθρωπο που στερείται πνευματικών καρπών και αρετών. Ο Χριστός για να δώσει ένα δυνατό παράδειγμα και να ταρακουνήσει τους μαθητές Του, προβαίνει σε αυτή τη κίνηση. Να καταραστεί και να ξηράνει την άκαρπη συκιά.
Είναι μια αντίδραση δυσαρέσκειας για τους Χριστιανούς που πλουτίζουν με εξωτερικά χαρίσματα, χωρίς να καρποφορούν στη ζωή τους. Έδειξε ο Κύριος τη δύναμή Του στο άψυχο δέντρο και ποτέ σε άνθρωπο, για να δείξει ότι δεν έχει δύναμη να ευεργετεί, αλλά και να τιμωρεί. Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας αποτελεί αναμφίβολα σπουδαίο σταθμό πλούσιου πνευματικού ανεφοδιασμού των ψυχών μας.
Η μνεία των Ιερών γεγονότων μαζί με τις θεσπέσιες ακολουθίες των Αγίων ημερών, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα κατάνυξης και περισυλλογής. Τα Άγια και Σεπτά Πάθη του Χριστού μας, ελάχιστες ψυχές ανθρώπων αφήνουν ασυγκίνητες. Οι μνείες και τα γεγονότα των ημερών αυτών, έχουν ορισθεί κατά την ιστορική τους σειρά, ώστε δι’ αυτών να έχουν τη δυνατότητα οι Χριστιανοί να παρακολουθούν ωσάν να ήσαν παρόντες, πρώτον τη πορεία του Κυρίου προς το Πάθος, έπειτα, αυτό το Πάθος και τη Ταφή και τέλος την Ανάστασή Του.
Η Αγία μας Εκκλησία, μας καλεί αυτές τις ημέρες να βιώσουμε με συντριβή και κατάνυξη τα Άγια και Σεπτά Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Καλούμαστε να γίνουμε συνειδητοί κοινωνοί των παθημάτων του Λυτρωτού μας, διότι έτσι θα νοιώσουμε το μέγεθος της Θείας αγάπης και φιλανθρωπίας.
Έπειτα από αυτή τη συνοδοιπορία, οι Ορθόδοξοι πιστοί, με θλίψη στη ψυχή, με βουρκωμένα μάτια και συναισθηματική φόρτιση, θα πλησιάσουμε στον Ιερό Επιτάφιο, να προσκυνήσουμε το σώμα του Κυρίου και να του εναποθέσουμε λίγα ανοιξιάτικα λουλούδια. Περισσότερο όμως, θα του εναποθέσουμε τη καρδιά και την ελπίδα μας. Και ύστερα η βεβαιότητα της λαμπροφόρου Αναστάσεως Του, θα μας γεμίσει αισιοδοξία και ουράνια χαρά. Διότι η δική Του Ανάσταση, είναι η απαρχή της δικής μας Αναστάσεως.
Έτσι λοιπόν, καθώς διανύουμε τη Μ. Εβδομάδα και φτάνουμε στο Άγιο Πάσχα και στη λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, ας είναι η ψυχή μας όσο το δυνατόν έτοιμη, σαν το κενό τάφο, να δεχθεί το Κύριο. Να φτάσουμε ενωμένοι και αγαπημένοι, ενώπιον του Χριστού, ως δούλοι και ως αδελφοί μεταξύ μας, για να μπορέσουμε, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί να αντικρύσουμε το Χριστό και Αυτόν Αναστάντα.
