Για ένα συνειδητό χριστιανό το νόημα της ζωής δεν είναι μία φιλοσοφία, μία ιδεολογία, μία θρησκεία, αλλά ένα πρόσωπο: Το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Όταν κανείς ανακαλύψει το πραγματικό πρόσωπο του Χριστού και θελήσει να συνδεθεί μαζί του, τότε το ερώτημα που θέσαμε παύει να υπάρχει. Ο Χριστός δεν είναι αυτός που παρουσιάζουν οι περισσότεροι. Ο Χριστός δεν είναι ο αρχηγός μιας θρησκείας, δεν είναι ένας μεγάλος φιλόσοφος, ούτε ένας κοινωνικός επαναστάτης. Αν ήταν κάτι απ’ αυτά, πράγματι δεν Τον χρειαζόμαστε, ούτε μπορεί να είναι το νόημα της ζωής μας.
Όπως μας λέει η Αγία Γραφή, ο Θεός από άπειρη αγάπη δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζούσε ευτυχισμένος στον Παράδεισο, δηλαδή σε μία κοινωνία αγάπης με το Θεό. Δεν γνώριζε τον πόνο, το δάκρυ, την λύπη, τη δυστυχία και, το χειρότερο όλων, το θάνατο. Αυτή την αρμονία ήρθε να διαταράξει η αμαρτία. Ο άνθρωπος επαναστάτησε, αρνήθηκε την κοινωνία με το Θεό και απομακρύνθηκε απ’ Αυτόν. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Η ζωή περιορίζεται από το θάνατο, η χαρά από τη λύπη, η αγάπη από το μίσος, η αρετή από την αμαρτία. Η ζωή γίνεται τραγωδία περιπλάνηση, αγωνία. Ο άνθρωπος χάνοντας την επαφή με τον Θεό- Πατέρα, χάνει το νόημα της ζωής του και παραμένει ορφανός. Από τότε ψάχνει με διάφορους τρόπους να ξαναβρεί το κέντρο του, το νόημα της ύπαρξής του.
Από αυτό το αδιέξοδο ήρθε να τον βγάλει ο Χριστός, ο ίδιος ο Δημιουργός του. Δεν ήρθε για να ιδρύσει μια νέα θρησκεία ούτε να δώσει μια νέα φιλοσοφία. Δεν ήρθε να κάνει μία κοινωνική επανάσταση ούτε να δημιουργήσει μια νέα αυτοκρατορία. Ήρθε να μας φανερώσει αυτό που χάσαμε.
α. Ο Ιησούς Χριστός είναι το νόημα της ζωής μας, γιατί μας αποκαλύπτει τον Πατέρα….
β. Ο Ιησούς Χριστός είναι το νόημα της ζωής μας, γιατί μας αποκαλύπτει το μυστήριο του ανθρώπου…
γ. Ο Ιησούς Χριστός είναι το νόημα της ζωής μας, γιατί νίκησε το χειρότερο εχθρό μας, τον θάνατο….
Μπορώ λοιπόν να ζω, έχει νόημα η ζωή, γιατί υπάρχει ο Χριστός και μου δείχνει το σκοπό της ζωής μου, που είναι η αγιότητα, η ομοίωσή μου με τον Θεό. Δεν υπάρχει για τον άνθρωπο υψηλότερος προορισμός από την αγιότητα. Η αγιότητα είναι ένα λουλούδι που μόνο μέσα στον κήπο της Εκκλησίας μπορεί να ανθίσει. Αυτός ο κήπος δεν είναι ομοιόμορφος. Έχει όλα το είδη των λουλουδιών. Το ένα συναγωνίζεται το άλλο στην ομορφιά και την ευωδία.
Από το βιβλίο «Ένα χαμόγελο του Ουρανού» του Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου.
