Στην Ιερά Μονής Φραγκοπηδήματος ανήκει το μετόχι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παναγούλας ή Παναγιοπούλας, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Αλποχώρι και Ξυλοκέρα. Στο αρχείο της Μονής υπάρχει έγγραφο του 1783 στο οποίο αναφέρεται η προσάρτηση του στη μονή. Σ’ αυτό διαβάζουμε:
«Δια του παρόντος γράμματος δηλοποιούται ότι επιδή εις το Ιερόν μοναστήριον, το ονομαζόμενον Παναγιοπούλα, έμηνεν απροστάτεφτον προ χρόνων και έρημον χωρίς τινός προστάτου και κηδεμονίας (…) και επειδή τα υποστατικά και αφιερώματα του μοναστηρίου τούτου έμηναν έρημα και τα αρπάζουν ο ένας και άλλος, δια τούτο κοινή γνώμη και αποφάση όλων των πέριξ χριστιανων εκρίναμεν ευλογον,κι αποφασίσαμεν όπως το ιερόν μοναστήριον τούτο να η Παναγιοπούλα να γένη μετόχιον του Ιερού και Σεβασμίου Σταυροπηγιακού μοναστηρίου του Αγίου Νικολάου του επικληθέν(;) Φραγκαπήδημα και να μένη εις το εξής υπό την σκέπην και εξουσίαν των ευρισκομένων αγίων πατέρων του ειρημένου μοναστηρίου του Αγίου Νικολάου τούτο μεν δια να θυσιάζουν εις τον ναόν της παναγιοπούλας τον Αμνόν και λόγον του Θεού εις άφεσιν των αμαρτιών των χριστιανών και των κτητόρων της ιεράς ταύτης μονής και μνημονεύουν των αφιεροσάντων εις αυτήν αφιερόματα, τούτο δε δια να εξουσιάζουν και να επισκέπτονται όλα τα κτήματα ταυτης της Παναγιοπόυλας αμπέλια, ελιαίς, μουριαίς ,χωράφια και όσα άλλα κτήματα έχει δια να μη τα αρπάζουν ο ένας και ο άλλος και κολάζονται δια την ιεροσυλία τους όθεν και εις διηνεκή απόδειξιν και ασφαληαν εγένετο το παρρόν γράμμα κατασφαλισθέν και επιβεβαιωσην εις ημων(…) και εις μαρτυρία των κάτοθεν αξιόπιστων μαρτύρων και προεστών των πέριξ χωρίων και εδόθη στο Ιερώ μοναστηρίω του Αγίου Νικολάου.
Πρώτη Οκτωβρίου 1783.
Παπαγηοργάκης παπουζης βεβεόνο
Παναγηότης σηλάδος βεβεόνο
Αγογηάτης βεβεόνο
ανάστος κηργηακόπλος βεβεόνο
Παρασκεβάς βεβεόνο
παναγηοτάκης βεβεόνο
Γηανάκης σπηληοτοπλος βεβεόνο
θανάσης τζηφονούρης βεβεόνο
Φοτηνός βεβεόνο
νότας βεβεόνο,
πουρλούμη βεβεόνο
γηάνης ληανός βεβεόνο
ληάτας βεβεόνο
δημήτρης φοτόπλος βεβεόνο
παναγηότης τζιγριμόπλος βεβεόνο
γηάνης δηακόσης βεβεόνο
θόδορος βεβεόνο
δημητρης μουζάκης βεβεόνο
παταζής βεβεόνο. (sic)
Πριν από το 1783 δεν έχουμε βρει καμία πληροφορία σχετικά με την ιστορία της μονής Παναγούλας. Ίσως να επρόκειτο για κάποιο μικρό μοναστηράκι το οποίο, όπως αναφέρει και το έγγραφο, έμεινε έρημο και εγκαταλελειμμένο. Βλέποντας το όμως οι γύρω κάτοικοι να το εκμεταλλεύονται προς όφελος τους επιτήδειοι, για να το προστατέψουν το παραχωρούν στην μονή Φραγκοπηδήματος που εκείνη την εποχή βρισκόταν στην ακμή της. Στις 29 Μαΐου του 1909 η μονή Σκαφιδιάς συνάπτει συμφωνητικό με τον Χρήστο Μιχαλόπουλο και του αναθέτει την συντήρηση του ναού και της περιουσίας του μετοχίου. Το 1930 μετά την ανασύσταση της μονής Φραγκοπηδήματος η μονή της Παναγούλας προσαρτίζεται πάλι σε αυτή και έκτοτε υπάρχει ως μετόχι της. Δίπλα στο βασιλικού ρυθμού ναό, που είναι κτισμένος γύρω το 1904, υπάρχει το ιερό ενός παλαιού ναΐσκου, ίσως το πρώτο καθολικό της μονής, αφιερωμένο στην Παναγία. Τα νεόκτιστα κελιά με τους βοηθητικούς χώρους τους και το λιοστάση της συμπληρώνουν την εικόνα του μετοχίου της Παναγούλας που πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου και αποτελεί για τη γύρω περιοχή σημείο αναφοράς.
