Ὁ ἅγιος Γεώργιος ἦταν ἱερέας στὴν ἐπισκοπὴ Νεαπόλεως (σημ. Νέβ-Σεχήρ) τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατὰ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἰῶνα. Ἦταν στολισμένος μὲ κάθε εἴδους ἀρετή, ἰδιαιτέρως δὲ ἔδειχνε προσήλωση καὶ ἀγγελικὴ ἁγνότητα στὴν τέλεση τῶν ἱερῶν Μυστηρίων. Στὰ 1797 κατὰ τὶς αἱματηρὲς διώξεις τῶν Τούρκων ἐναντίον τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων χριστιανῶν, κλήθηκε στὸ χωριὸ Μαλακοπὴ γιὰ νὰ ἀντικαταστήσει τὸν ἱερέα ποὺ εἶχε κρυφτεῖ γιὰ νὰ γλυτώσει ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Στὸν δρόμο συνάντησε μιὰ ὁμάδα Τούρκων βοσκῶν, οἱ ὁποῖοι τὸν προπηλάκισαν, τὸν λήστευσαν καὶ κατόπιν τοῦ ἔκοψαν τὸ κεφάλι. Ἔτσι ὁ Ἅγιος ἱερέας εἰσῆλθε στὴν χορεία τῶν μαρτύρων. Τὸ τίμιο λείψανό του ἔθαψαν πρόχειρα οἱ χριστιανοὶ τῆς περιοχῆς. Μετὰ ἀπὸ χρόνια, ὕστερα ἀπὸ ἀποκαλυπτικὸ ὅραμα προέβησαν σὲ ἀνακομιδὴ καὶ βρῆκαν λείψανο ἄφθορο καὶ εὐωδιάζον. Τὸ κατέθεσαν μὲ ἐπισημότητα στὸν ναὸ τοῦ χωριοῦ, ἀλλὰ τὸ λείψανο προτίμησε νὰ παραμείνει στὸ ὑπόγειο τῆς οἰκείας τοῦ ἱερέως. Ἐπιτέλεσε ἀναρίθμητα θαύματα πρὸς παρηγοριὰ τῶν πιστῶν. Τὸ 1924, μετὰ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν, μεταφέρθηκε εὐλαβικὰ καὶ κατετέθη στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου στὸν Περισσὸ Ἀττικῆς.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΝΕΟΣ ΣΥΝΣΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» Τόμος τρίτος
Ἐκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ